Diverse ervaringen in Cape Coast

Zaterdag vertrekken we met de bus naar Accra maar gaan we dat redden? We vertrekken op tijd maar het is er zo druk op bepaalde punten dat ik daar toch aan begin te twijfelen.. buiten de stoplichten doet ie iedereen wat ie wilt dus iedereen voegt in en je moet maar vertrouwen dat anderen je er tussen laten. Volop getoeter, mensen die geen richting aangeven en in één keer voor je langs schieten, een driebaansweg wordt een 4/5 baansweg – waarop een kleine pieter post wagentje lekker overal tussen kan gaan staan, mede doordat auto’s lekker schuin staan ;) Tijdens dit alles lopen er ook mensen langs de weg dingen te verkopen dus als je honger of dorst krijgt, geen zorgen. Wanneer we eindelijk kunnen gaan rijden en het drukke kruispunt voorbij zijn gaat het allemaal soepel. We zoeken wel naar een bepaalde rotonde waar een man met een volle auto wel even ons naar toe begeleid. Zo vriendelijk al kan het best dat het op zijn route lag. Tussendoor horen we nog een hele leuke conversatie op de radio over de Nigerianen die voetballers van boven de 16 in hun voetbalteam u16 zouden hebben gebruikt. Hier komen leuke argumenten naar voren dat bijv. Nigerianen meer eten dan Ghanezen – Ghanezen zouden minder eten wat ik me bijna niet voor kan stellen met de hoeveelheden die wij voorgeschoteld krijgen – en dit zou in verband staan met de groei en de lengte van de spelers :D

Aangekomen bij het busstation nemen we afscheid van David en hebben we een goed gekoelde bus die ons binnen 3 uur naar Cape Coast brengt. Onze verblijfplaats, Sana Lodge, ligt op een heuvel aan de kust met een mooi uitzicht van palmbomen en de zee. We zitten hier met ongeveer 16 meiden en mijzelf wat ook al snel de ronde doet bij het fort waar we ons telkens af laten zetten. Dit is een slavenfort wat de grote toeristische attractie is en dus veel van die kraampjes met schilderijtjes, kettinkjes e.d. staan. De eerste avond pin ik even wat en ga bij een bball veldje zitten. Wat kinderen komen erbij met waterzakjes – hier verkopen ze water in flessen en plastic zakjes waarin je gewoon een scheurtje moet maken en lurken maar ;). Ook heeft er eentje appels en die zien er goed uit dus ik vraag hoeveel en koop er één. Ze zijn heel lekker zegt het manneke terwijl ik al aan het eten ben en hij me dus niet meer over hoeft te halen om iets te kopen. Ze zijn ook idd heel lekker. Voor mijn onderzoekje hier ga ik ook kijken naar hoe straatverkoop in elkaar steekt dus dat was meteen handig om mee te nemen.

De eerste paar dagen moet ik vooral gewoon rondkijken dus eigenlijk een beetje rondlopen en later beschrijven wat ik gezien heb. Mensen zijn hier wel wat blanken gewend dus daar kijken ze al niet meer van op, alleen voor de kinderen blijft het leuk. We worden de eerste dag in de stad al meteen massaal nageroepen en ze lijken standaard: “Hello”, “How are you” and “(Good) bye” te hebben geleerd. We hebben uiteraard ook een groepje dat meer doet dan alleen zwaaien en gedag zeggen, namelijk op ons schieten vanachter een pilaar en wanneer we meedoen is dit natuurlijk flink lachen. Even later is er nog een groepje die vragen naar onze namen en flinke nonsens uitkramen. Ze willen bijv. dat we een bepaalde dansbeweging doen, zonder muziek..ze hebben vakantie dus doen een beetje niks al houden ze wel van voetballen en eentje van basketbal die van mij een boks krijgt :P de rest wil overigens ook constant een hand geven en hier gaat de standaard handshake net wat anders dan in Zuid-Afika. Hier glijdt je langs de anders hand af en probeert dan in elkaars hand met duim en middelvinger te klikken. Dit zorgt voor leuke momenten omdat we int begin natuurlijk er allemaal niks van bakken :) we willen na een tijdje toch weer verder maar dit gaat niet makkelijk want ze lopen massaal met ons mee, hand vasthouden en ondertussen vragen naar geld.

Mensen kunnen wel lachen als ze zien dat we lol maken met kinderen maar wanneer ze merken dat ze ons lastig vallen, bedelen of gewoon te lang blijven plakken dan is er altijd wel iemand die ze wegjaagt. Dit is op zich wel handig want soms krijg je ze moeilijk van je af. Ik verneem ook later dat er onder de grote aantallen kinderen zeer waarschijnlijk wel daklozen en straatkinderen zitten. Dit neemt niet weg dat ze soms gewoonweg brutaal zijn door meteen om geld te vragen of proberen te verkopen terwijl je buiten bij een restaurant zit te eten..hier worden ze op een wat agressievere manier weggejaagd wat wel begrijpelijk is. Ze hebben soms ook een papier met daarop dat ze geld nodig hebben voor school alleen je weet nooit of het waar is. Vorig jaar bleek een meisje het geld wat o.a. een docente had gegeven idd voor school gebruikt te hebben, maar het blijft moeilijk. Ook volwassenen proberen namelijk dit soort trucjes om geld mee te verdienen dus na dit één keer gedaan te hebben, geef ik niks meer. Dit soort dingen zorgen wel enige ergernissen bij mij en vindt het jammer dat door de brutaliteit en algemene houding van mensen ik weinig geef om het stadje. Dit betekent niet dat niks is want er zijn zat mensen die wel gewoon gedag zeggen enzo.

Er was een keer dat ik in mijn eentje gewoon een beetje rondliep en een paar kinderen een huifkar met jerrycans aan het voortduwen waren. Ze zagen mij en meteen vragen of ik mee wil helpen. Dat doe ik totdat we een klein heuveltje over zijn. Op dat moment passeren we een garage waar twee mannen vragen of ik ook water ga halen :D ik loop naar ze toe en maak ff een praatje. Het gaat al snel regenen dus gaan we in hun busje zitten. De jongen leert mij allerlei woorden in het Fante, wat ze hier spreken. Hij kent ook een uitdrukking voor "Are you done insulting me" wat ik zou kunnen zeggen als mensen mij op straat met allerlei beledigende namen aanspreken. Ik moet het nog ff goed opschrijven, want als ik dat zeg, zouden ze zo geshockeerd zijn dat ze ophouden met praten. Dat moet ik meemaken :) Wat nog leuk was dat er een vriend van ze langskwam en mij vroeg om 1 cedi (50 eurocent). Ik zei lachend nee en hij moest eigenlijk al voor mijn antwoord lachen. Toen ie wegliep zei die wel gedag maar de oom zei dat ie aan de drugs zit

Vooral bij het fort zijn de overwegend mannelijke verkopers erg spraakzaam en erg gezellig. Vanaf het begin worden we massaal aangesproken, overgehaald naar hun waren te komen kijken en natuurlijk iets te kopen. Een rasta, waar je er hier aardig wat van hebt, probeert mij iets aan te smeren door te zeggen dat ie mij een armband wilt geven om hem bekend te maken in Holland. Uiteraard wilt hij hier iets voor terug en nu komt het: “You can give anything, from your heart”. Leuk geprobeerd maar ik sta erop dat ie het terugneemt want sowieso zou ik em niet meer dragen en meteen afdoen zodra ik wegga, zo vertel ik hem. Er zijn er gelukkig twee die mij niks proberen te verkopen, niet meteen althans. Eentje is een jong gastje die om mijn naam vroeg en ik zeg nu gewoon standaard Yellow omdat het toch 9/10 keer zo uitgesproken wordt. Zijn reactie hierop is meteen: “my name is Black” :) heel grappig natuurlijk, wss denken ze dat ik een geintje maak want sindsdien roepen ze constant mijn naam. Zelfs als ik er niet ben hoor ik van andere groepen dat ze naar mij vroegen. Het leukste is nog dat ik zijn echte naam niet weet.

Dan is er Kojo die eerst een kerel bijstond met het papiertje waarop stond dat ze geld nodig hadden voor hun voetbalteam. Ik d8 ik geef maar gewoon laag bedrag, ben ik er de komende 4 weken vanaf. Toen kende ik em nog niet en toen hij me de eerstvolgende keer groette legde ik hem meteen uit dat ie zijn kansen verspilt had met die nonsens. Hij legde uit dat ie mij niks had kunnen zeggen op dat moment omdat het die andere kerel zijn zaken waren. Als ie er iets van had gezegd had ie klappen kunnen krijgen, maar hij erkent dat het papiertje bull is en we kunnen er later nog flink om lachen als ie het bij andere toeristen probeert. Hij heeft al vernomen van een studente dat we hier zijn om onderzoek te doen en geeft aan graag te willen helpen. Mijn mening veranderde al snel door zijn eerlijkheid en enthousiasme over ons als groep. Hij heeft van een meid een paar vlaggetjes van Holland gekregen en heeft dit in zijn winkeltje gehangen. Later in de week ga ik langs hem, toen iedereen mijn naam wist en deed alsof ze mij kenden natuurlijk, en praten we gewoon over van alles en nog wat, ik wil hem niet gebruiken zeg maar en hij is oprecht aardig.

Als laatste is er nog een kerel die bij het fort rondloopt en verschillende dingetjes doet waaronder toeren boeken. De eerste keer zegt hij dat ie King Yellow heet, vanwege zijn iets minder donkere huidskleur terwijl hij naar mijn idee gewoon donker is :) wanneer ik zeg dat ik Yellow had gaat ie helemaal stuk. Hij wist al dat ik de enige man was waardoor ik meteen een soort van respect krijg en gezien werd als het alfamannetje met zijn vrouwen ofzo haha :P Hij praat erg als een Jamaicaan, en vraagt elke dag gewoon hoe het gaat, loopt lekker vrolijk rond en probeert je niks aan te smeren. Af en toe dans ie wat, waar hij ook erg van houdt wat we afgelopen vrijdagavond wel hebben gemerkt. We gingen naar een resort waar een bar stond met daarnaast een dj en een gedeelte om te dansen. Op het begin van de avond wordt er een show weggegeven bij het restaurant gedeelte waar tot onze verbazing een blanke tussen zit en gewoon mee kan doen met alle dansjes. Uiteraard zeggen de meiden dat ik er ook bij moet gaan staan voor de grap ;) Na afloop van deze mooie dansen komt King Yellow naar ons toe en zijn ook Black & Kojo er, zoals beloofd. Hij groet iedereen met een lach, hij kan gewoon niet stoppen, en wilt de dansvloer op.

De mannelijke begeleider is ook meegegaan en ik zeg dat hij wel de eerste is die meewilt. Hij probeert het maar krijgt em niet mee. Toch gaat hij al snel nadat één van de meiden het spits afbijt. De meesten van ons volgen snel en dan wordt het ook wat drukker op de dansvloer. Eindelijk goeie muziek om op te dansen, wat in NL toch vaak niet zo is. Lokale en later ook wat bekende internationale hits waar we wel wat mee kunnen. Vooral de begeleider gaat helemaal los naast een paar van ons. Ook kunnen een paar Afrikanen er wel wat van, maar de meesten zijn wel op zoek naar contact met de meiden van onze groep. De meiden weten er goed mee om te gaan, door gewoon de kont te keren of even ergens anders heen te lopen. Ze blijven echter proberen, worden af en toe iets te handtastelijk maar gelukkig zitten er ook nette kerels tussen. King Yellow is gelukkig één van hen, want hij houdt gewoon van dansen en ook al doet hij dit met sommige meiden, laat ie zijn handen thuis. Ook Black vergezelt ons later en wanneer ik een beetje los ga wordt er massaal “go Yellow” geroepen :)

Er is bij ons ook één jarig, die getrakteerd wordt op 2 Happy Bday nummers en wij samen met een paar Ghanezen om haar heen meezingen.
Erg leuk dat onbekenden gewoon meedoen, beginnen te klappen en ook gewoon kunnen doen. De volgende avond uit eten voor haar verjaardag wat erg gezellig was. Helaas zijn de volgende dag 6-7 mensen ziek en er toch een paar naar het ziekenhuis moeten, vooral vanwege uitdroging en koorts. De hele week is het echter goed gegaan, hebben we veel rondgelopen, samen geluncht en uit eten gegaan (kunnen helaas hier niet koken), spelletjes gedaan, geleden onder stroom -en wateruitval - ook bruin water om te douchen - en genoten van het vieze zwembad, elkaars maar ook het gezelschap van sommige stafleden hier.

Dit was het weer even, volgende keer over uitstapje naar Elmina en de 2e week in Cape Coast.

Bye Bye!