Eerste reisweek

Aangekomen in Hohoe gaan we naar het Grand Hotel wat van de opa van David is en nu wordt gerund door zijn oom. We gaan ook langs zijn oma en onderweg komt hij vele bekenden tegen. Mensen vragen naar onze namen waarop alleen Silke een Ghanese naam geeft. Het is namelijk zo dat op welke dag je geboren wordt, bepaalt je naam dus op een gegeven moment vroeg een vrouw ook naar onze geboortedagen. Als je dit meteen kunt zeggen krijg je een hand, een knuffel en een lijst met anderen die aanwezig zijn en op dezelfde dag geboren zijn. Helaas heb ik respect verloren aangezien anderen het tegen die tijd wisten en de mensen hun namen onthouden hadden :P Mij wordt verteld dat woensdag “Yao” is wat nu donderdag blijkt te zijn en mijn naam eigenlijk ‘Kwaku’ is.

Van deze vrouwen hebben we ook afscheid genomen toen we weggingen en de oudste vond het erg leuk dat we afscheid kwamen nemen. Ze moest ook elke keer lachen als ze ons zag. Ook was er een verkoopster die we gedag gingen zeggen. Silke was hier een gesprek mee aangegaan toen we buiten zaten om onze simkaart (van MTN) te activeren. Het was een oude vrolijke vrouw met een schorre lach na nog geen minuut kennisgemaakt te hebben verklaarde: “I like your body” :D Ze moest een beetje beschamend lachen en keek af en toe weg, pakte mijn hand een paar keer en ook elke keer lachen als we haar tegen kwamen. Geweldige vrouw! De andere kennissen en familie van David waren ook leuke mensen, heel gastvrij en bereid van alles te doen. Bij het afscheid werd ons een goede reis gewenst..

Waar je hier geen genoeg van kunt krijgen is de natuur. Wat een prachtig en divers groen land is dit. Je kunt foto’s blijven maken want er is zoveel en elk stuk is weer anders. Mede door de reggea muziek heb ik het gevoel dat ik soms in Jamaica ben. In het begin deed het landschap mij denken aan Curacao, mede door de gekleurde huizen. Over het algemeen lijkt het allemaal op de bergen en regenwoud van Zuid-Amerika. Maar dan kom je stukken met alleen maar palmbomen en zelfs bamboo tegen waardoor je zou zeggen dat je in Azië zit. Echter zijn de aparte bomen, de kleuren bloemen en de bavianen die dan in één keer opduiken zo apart dat je wel in Afrika moet zijn ;)

Je wordt constant herinnerd aan het feit dat je in Ghana bent. De stalletjes met de kleuren van de vlag, de vele teksten op billboards, namen van gebouwen en scholen..mensen zijn ook erg trots op Ghana en dat laten ze merken ook. Wat in mijn ogen echt Ghanees is en iets om trots op te zijn is de creativiteit. Een mooi voorbeeld is een jongen die kleding maakt waarbij hij typisch Ghanese patronen en kleurencombinaties op of in tasjes, schoenen en andere kleding verwerkt. Het enige wat hij mist is de marketing. De doodskisten die in allerlei vormen gemaakt worden betuigt ook van de creativiteit aangezien je van een cola fles tot een zaag kunt krijgen. Ook kun je hier van alles vinden: cacao, suikerriet, ananas, bananen etc..

Zoals ik eerder zei is het land echt mooi en dit hebben we vanaf ons eerste uitstapje gemerkt ook. We begonnen de 2e dag met de berg Afadjato te beklimmen, wat met bijna 900m de grootste in Ghana is. Meteen zagen we een groen blad met rode en witte vlekken en één met rode vlek in het midden alsof het erop gespoten is, heel mooi..Voor de klim zelf ff gevraagd hoe lang ’t zou duren, ongeveer 40-45 minuten. Ik moest er even aan herinnerd worden dat dit Afrikaanse tijd is en dus veel langer duurde ;) dat is niet zo erg met ’t mooie uitzicht, maar het pad was wel steil en rond de middag wanneer het op zijn heetst is. Veel water drinken en pauzes nemen, maar niet teveel anders ga je van je stokje. Eindelijk boven en het overleefd te hebben, ff bewijs vastleggen en weer terug voordat we sterven :P Op de weg naar beneden een paar keer weggegleden maar was gelukkig niet de enige :)

Na deze mooie belevenis op naar de Twi Falls, hoogste in West Afrika, met wederom een wandeling door een prachtig gebied. Voor de 1e keer een ananasplant gezien en gewoon uit een plant en hele ananas steekt. Een onrijpe is dan rood gekleurd, heel apart..Ook een grote klimop en twee bomen die elkaar omarmden. Bij de waterval aangekomen zien en horen we tot onze verbazing vleermuizen. Duizenden hangen en vliegen op klaarlichte dag vlakbij het water. Een mooie regenboog en prachtige zijstroompjes alsof het water uit de begroeiing stroomt. Er is niemand dus erg rustgevend en ik kan het niet laten even te gaan zwemmen. Niet al te koud maar wel verkoelend..Een goede anderhalf uur later gaan we weer terug. Er staan allerlei winkeltjes waaronder één met allerlei beeldjes en uiteraard eentje in de vorm van een penis. De beeldhouwer is bezig met iets groots dus toen we vroegen wat zei hij: “a bigger one” :)

Op de weg terug gaan we ‘even’ langs de car wash wat hier betekent de hele auto. Lekker de stoelen soppen en afspuiten, geen probleem maar wel ff wachten totdat het droog wordt. Ook weer niet zo erg, we vermaken ons wel met de mensen daar. We kopen een stuk of 15 bananen en achter het winkeltje zitten drie kinderen die naar ons zwaaien en lachen. Even later is Silke met ze aan de praat geraakt, doet spelletjes met ze, krijgt ze aan het dansen en rennen in het rond :) Later doen er wat grotere kinderen mee en zelfs de stoere jongen die eerst afzijdig blijft doet uiteindelijk mee. Erg schattig en toen de kleintjes een fototoestel zagen zorgde er eentje voor dat ze netjes stonden te poseren.

Dag drie richting Akosombo waar een grote dam ligt. Deze genereert 60% van de elektriciteit van het land en scheidt het Volta meer van de Volta Rivier. Een prachtig uitzicht en weer iets van het lijstje afgestreept. Op naar Somanya waar de beste vriend van David woont. Eerst even langs zijn moeder die erg gastvrij is en verbaasd. Ook de vriend en zijn zus Cynthia hadden hem niet verwacht. Als ze het wel hadden geweten zouden ze een geit hebben geslacht en met ons erbij een heel feestmaal voorbereid hebben. David had dus ook bewust niks gezegd omdat we anders niet even snel langs konden gaan. Cynthia vroeg naar onze namen en jahoor, Jelle werd weer Yellow zoals in Zuid-Afrika ;) maar “Ghana is number 1 hey?” vraagt ze. “Yes…..if you want it to be” antwoord ik :P We facebooken! We gaan weer snel weg om voor het donker de berg over te zijn.

Deze rit naar Koforidua is een aparte ervaring omdat het snel compleet donker is, je de planten, bomen en vochtigheid ruikt maar weinig ervan ziet. Het is een beetje mistig wat het allemaal een beetje sprookjesachtig maakt. Onderweg bezoeken we het oude huis van David waar nog een tante woont. We gaan op zoek naar een hotel maar die David kent staat er niet meer en er is alleen een nieuwere en luxere voor in ruil gekomen een eindje verderop. Hilde vraagt of we misschien kunnen kijken waarop David moet lachen en suggereert dat ze veel geld heeft en komt hier nog een paar keer op terug. We slapen uiteindelijk in een guest house wat aardig luxe is.

De volgende dag gaan we naar watervallen en Umbrella Stone. Bij de eerste watervallen is een mooie ingang en alles maar helaas geen water. ‘Just a sparkle / sprinkle.. but it’s like New York, you want to see once when it’s wet and once when it’s dry. De Akan Falls hebben volgens een gezin langs de weg wel wat water. Bij een verzamelplek aangekomen ligt één man half te slapen en is het redelijk verlaten. Toch besluiten we te gaan kijken en begeleidt hij ons en achteraf blij toe. Wat een uitzicht weer, mooie geluiden van vogels en heel rustgevend. De waterval zijn een paar straaltjes maar de rest is prachtig.

Hierna op naar de Umbrella Rock waar we eerst nog naar een 3-koppige boom moeten gaan kijken van een man. Dit is een palmboom met 3 stammen wat best zeldzaam is. Ook is er een houten blok met allerlei figuren waar je volgens de vrouw die er woont een tweeling krijgt als je erop gaat zitten, maar bij haarzelf was het niet gelukt volgens mij want ze gaf geen antwoord :P We eten daar cacao wat kleine bonen met witte geleiomhulsel zijn en lekker zoet is. Dan naar de Umbrella Stone wat eerst door schoolkinderen omringd is. Ze gaan weg en dan pas merk je hoe het ook hier weer mooi is. De natuur, niet alleen de bomen maar ook de wolkenvorming en de wind die er staat maakt het weer rustgevend. We blijven er rustig zitten en genieten ervan.

Regen is op komst en wanneer het giet, dan plenst het ook en niet al te lang. We gaan na even de vader ontmoet te hebben van David terug over de berg waar we ’s nachts gereden hebben. Geweldig uitzicht en mensen die niet kunnen rijden onderweg. Aangekomen vlakbij de botanische tuin waar we de volgende dag heen gaan, zoeken we een hotel en dit is een zoektocht. Het eerste hotel is veel te duur maar David vraagt toch om een double en twin kamer te zien. “Kijken, kijken, niet kopen”, het geeft niks en het kan dus waarom niet :) We moeten wel onderweg flink lachen en die kerel moet het door hebben gehad al laat ie netjes alles zien. Het volgende hotel is ook te duur maar de bediende reserveert bij Sweet Africa guest house wat wel in ons budget past.

Vrijdagochtend even genieten van het uitzicht over Accra voordat we naar de tuinen gaan. Vele bomen, groot en heel apart maar allemaal zeer mooi. Ook aparte bloemen en een apart verhaal van een man die houten sculpturen maakt. Michael heet hij en vraagt of we in de tuin zijn boom hebben gezien. Hij laat het ons zien en er stond gewoon een boom met allerlei mensen en dieren gevormd uit hout wat ze weg wilden gooien. Nu zijn er hoge piefen die hem vragen ongeveer hetzelfde in hun tuin te doen. Hij groeide op arm, vele broers en zussen en na overlijden van vader alleen nog moeders. Hij is creatief bezig gegaan en merkte dat ie talent had en deed werk effectief en veel sneller dan zijn docent verwachte. Zodoende heeft hij nu zijn eigen land en wil daarmee aan de slag. Hij onderhoudt ook zijn familie en vindt dat de overheid in Ghana geen visie hebben omdat ze veel hebben in het land waar ze iets mee kunnen. Gelijk heeft ie want je kunt er gewoon alles vinden.

Volgende keer over het verkeer in Accra en eerste paar dagen in Cape Coast waar ik nu zit en alweer bezig ben met de studie.

Bedankt voor alle leuke reacties!