Akwaba!

Bij aankomst weet je meteen dat je in Afrika bent. Hoezo vraag je je af? Nou aan de bekende volgepropte busjes, grote billboards met mensengezichten erop, de rijstijl en mensen die van alles op hun hoofd dragen. Zelfs op de fiets worden bijv. planken op het hoofd gebalanceerd. Het is niet te vergelijken met Zuid-Afrika, al hebben ze wel het verkeer gemeen en zijn er winkels als Shoprite & Game te vinden. Dus ik ben ergens anders. De kleuren rood-geel-groen zie je regelmatig opduiken tijdens het rijden.. Wat toch het meeste opvalt is het ontbreken aan regels, of het niet naleven ervan, want een zeecontainer achterop een vrachtwagen met korte oplegger, drie mensen in de achterbak met de klep open met de benen wapperend in de wind door de kraters in de weg of een paar fietsen op elkaar op het dak met een spanbandje is allemaal prima :)

Aangezien er geen regels spelen politie leuke spelletjes door willekeurig auto’s aan te houden, te doen alsof het ze interesseert wie er in zitten en wat je allemaal bij je hebt wat je merkt aan de domme vragen die ze stellen. Allemaal met als doel een centje bij te verdienen Onze gids Kwame (David) is een Nederlander maar geboren in dit land en weigert gewoon hier, “corruption”, aan mee te doen. Ook dit is een teken dat je in Afrika bent wat zich ook uit in de drukte op straat. Allerlei mensen lopen op of naast de weg en vele verkopen spullen vanaf hun hoofd of een kraam / hok.. Wat typisch met Afrikanen geassocieerd wordt is luiheid..Mensen zijn altijd met iets bezig, lopen constant en zelf met 35-40 graden worden er bijvoorbeeld huizen gebouwd. Uiteraard wordt er gerust, gezeten en loopt het niet altijd even snel maar zelf niks doen is zweten dusss…

Wat wel klopt is de vriendelijkheid, zodra je maar iets vraagt of gewoon groet zijn mensen oprecht aardig en vrolijk. We konden bijv. een avond geen hotel vinden dus een stelletje aangesproken. De jongen wist wel iets en ging wel even bellen met iemand die er werkte. Hij moesten even het # thuis halen en na het bellen gaf hij ons aanwijzingen hoe we er moesten komen. Ok, de vriendin zuchtte even omdat ze waarschijnlijk net van huis vertrokken waren maar voor de rest was het helemaal top. Dat we blank zijn heeft uiteraard te maken met hoe mensen op ons reageren. Vooral van de kennissen van David en kinderen krijgen we veel vrolijke gezichten. David klaagt zelfs dat kinderen groeten en naar ons zwaaien maar niet naar hem: “discriminatie gewoon!” :P In het stadje Hohoe kwamen kinderen zelfs ons massaal tegemoet en wilde opgetild worden of gewoon hanfje geven. De mensen in de buurt vonden dit wel grappig dus we hadden al snel contact de 1e dag.

Op de weg naar onze eerste verblijfplaats hadden we een tussenstop gemaakt om ‘even’ te wachten op een oom van David om wat dingetjes af te handelen. Tijd kennen ze niet in Afrika en al helemaal niet als het om mensen gaat die je kent. Uiteindelijk hebben we de halve middag daar doorgebracht maar het was allesbehalve tijdverspilling. Het is geweldig om even wat te drinken waar een gangmaker iedereen groet en spontaan op de foto wilt met een bediende en zijn vriend. Of om uitgenodigd te worden in de schaduw te zitten waar mensen plaats voor je maken en je de taal op verzoek van reisgenote Silke, een echte Afrikakenner, proberen te leren. Hier werd ook gewoon spontaan de liefde verklaard door een oude man aan één van de meiden..

Akwaba! Welkom betekent dit en doordat het constant wordt gezegd voelt het ook zo. Het is alsof ze zeggen, welkom in ons land Ghana en geniet ervan en dat doen we ook.

Deel 2 volgt snel, met foto’s